Knock Knock, This is me!

 

Gisteren was het voor mij ook zover: Ik moest weer naar school! Hoewel ik vorige week toch wel weer toegaf dat ik stiekem wel weer naar school wilde omdat ik helemaal klaar was om mijn examenjaar in te gaan, stond ik die ochtend toch op met behoorlijk wat tegenzin. Nou ja, ik had die nacht echt niet geslapen! Ik weet niet wat het was, maar ik lag gewoon niet lekker en nou ja, je kent het wel. Ik werd om 05:30 weer wakker na een uurtje een beetje half buiten westen/half in de kamer te hebben gelegen en ben maar de Cosmopolitan gaan lezen. Om 06:45 mijn bed uitgegaan en een halfbedorven stuk Turks brood gegeten. Och, deze dag kon gewoon niet beter! Daar bovenop kon mijn schooltas ook niet meer dicht toen ik hem ging inpakken.

 

Om 08:55 ging ik de deur uit met een enorme tas van 12 kilo en een plastic zak met de overige spullen die niet meer in mijn tas pasten. De mensen waarmee ik fietsten waren allemaal een stuk bruiner door hun vakantie dan dat ik was. Melkfles! Ik had mijn dag toen al gehad!

Op school aangekomen en erachter gekomen dat ik al mijn papieren en schriften van vorig jaar nog in mijn kluisje had liggen. Slim idee, Romy, om je spullen erin te laten liggen met de gedachte dat het allemaal volgend jaar wel opgeruimd zou worden! Dus ik gooide mijn boeken erin en liep toen al tegen een creep op. Hij leek net Einstein wel. Ontploft haar, lang en een suf en eentonig hoofd. 'Als ik die maar niet vaker tegenkom,' dacht ik nog. Blijkbaar bleek het een leraar te zijn en helaas was ik ook nog de gelukkige die hem als Wiskundeleraar bleek te hebben! Lucky me! Oh ja, hij geeft ook nog eens les zoals hij eruit ziet. Dus ik ga een heel goed wiskundejaar tegemoet. Bij mijn duitsleraar heb ik nog geen enkel idee wat ik van hem vind, maar het is duidelijk dat hij mij óf heel erg mag óf een flinke hekel aan mij heeft. Daar moet ik nog achter zien te komen, aangezien hij mij in de eerste les wel heel vaak de beurt gaf met de meest onzinnige dingen. Op de chaotische, snelpratende geschiedenisleraar, enorm vage nederlandslerares en mijn lieve tekenlerares na, was mijn dag heel erg school-achtig. Zoals ik mijn schooldagen gewend ben en ik nooit ben weg geweest.

Hoe hebben jullie deze dag overleefd?

 

Liefs, Romy.