Knock Knock, This is me!

11 September ben ik naar de Musical 'Zorro' geweest. Deze draaide op dat moment in Utrecht.

Om 11 uur had ik afgesproken met Tessa op een winkelcentrum, vanaf waar we met de tram naar Utrecht zouden gaan. Normaal gaat de tram om het kwartier, maar aangezien het op een zondag was, ging deze maar één keer in het half uur. En natuurlijk was Romy dit weer vergeten. Dus om kwart voor één wil Romy naar de bus toelopen en beseft dat ze te laat is. En een paar minuten later belde Tessa op om aan te geven dat ook zij het vergeten was. Dus na mijn moeder even lief aangekeken te hebben, wilde zij Tessa wel even ophalen en ons op het winkelcentrum afzetten.

Daar aangekomen en naar de bus toelopend die naar Utrecht zou gaan, moesten we nog 16 minuten wachten. Tessa had het over een korting en ik besefte me dat ik mijn CJP-pas thuis had laten liggen. In paniek belde ik mijn moeder op en die was zo lief om deze snel te komen brengen. Toen ze hem had gebracht hadden we nog 7 minuten wachttijd. En 2 minuten later beseft Romy dat ze ook haar strippenkaart is vergeten! Ja hoor, dat had ik weer! Ik kon wel janken! Maar mijn lieve moeder wilde deze ook komen brengen, al was ze daar niet superblij mee. Twee minuten voordat mijn moeder aankwam rijden, vertrok de bus. Maar gelukkig kwam 3 minuten later de tram.  

Wij dachten dat we allang te laat waren bij de artiestenuitgang en daar baalden we echt van. Maar toen we daar aankwamen zagen we een enorm aantal mensen wachten, dus we beseften dat we nog op tijd waren. Na nog een half uur te hebben gewacht, onze kaarten te hebben opgehaald en nog een paar grote blunders bij de balie hadden over een andere korting, stonden we nog even te wachten. Langzamerhand begonnen we te denken dat de bus eigenlijk al geweest was, maar dat was niet het geval!

De bus kwam aanrijden! Iedereen stond klaar met de camera's, maar iedereen die uit de bus kwam rende zo snel mogelijk naar binnen. Gelukkig liep Dennis nog wel even naar iedereen toe en konden wij een leuke foto met hem nemen.

Daarna zijn we naar binnen gegaan, hebben gewacht tot de zaal open ging en hebben we genoten van een fantastisch show, waar ik meerdere keren de zaal bij elkaar gilde, omdat ik simpelweg gewoon erg schrok van de schrikmomenten. Fantastisch! Erg leuk ook dat ze ook vaak in de zaal stonden, zodat ze echt een soort van contact hadden met het publiek. Super!