Knock Knock, This is me!

 

Vorige week schreef ik over mijn eerste schooldag en mijn eerste indrukken. Op dit moment ben ik bijna twee hele weken naar school geweest en heb ik een betere mening. De grootste vraag die door mijn hoofd spookt is: 'Hoe ga ik ooit mijn examens halen?' De school is echt een regelrechte ramp. Nou ja, niet alles... Maar soms voelt het wel zo. Hoe vreselijk ik het ook vind om te zeggen, maar ik loop achter. Niet met één vak, maar serieus met alle vakken. Waarom? Omdat ik er vorige jaren simpelweg niet alles uit heb gehaald wat ik zou moeten doen. Ik was tevreden met een zesje en deed liever andere dingen dan huiswerk. Wat heb ik daar nu toch een spijt van! Maar goed, ik kan erover gaan jammeren, maar dat ga ik niet meer doen! Dit jaar moet ik mezelf over de streep trekken en ik heb gemerkt dat de leraren daar niet aan mee gaan helpen. Vooral mijn wiskundedocent is een ramp. Hij is bot, geeft rottig commentaar, legt niets uit en helpt me vooral niet met een achterstand van een half jaar. Het erge: hij negeert het! Het maakt hem niets uit. Dan is mijn Nederlands docent ook niet de beste die je kan hebben, want daar loop ik dan weer aardig mee voor. Dan over mijn Engels docent niet te spreken. Toch heb ik ook goede leraren. Gek genoeg heb ik meer vertrouwen in mijn economie, waar ik een 4,5 voor sta, dan voor mijn wiskunde waar ik veel hoger voor sta. Maar ik ga het zo niet redden. Dus kortom: Ik ga het op eigen kracht doen! Nee, sterker nog: Ik moet het op eigen kracht doen! Gelukkig heb ik een aantal hele lieve vrienden die me keer op keer weer willen uitleggen en het nog niet zat zijn geworden deze twee weken. I'm gonna do it! Ik moet en zal mijn examens gaan halen!

 

Zo, dat was even een artikeltje om mezelf moed in te spreken, haha. Hoe gaat het bij jullie?

Liefs, Romy.